-
Życiowa transformacja.
“Nic nie pozostaje takie samo. Jedyne, czego można być, w życiu pewnym, to zmiana”. Trudi Canavan
Życiowa transformacja… Zmiana. Rozwój, wzrastanie w nowych umiejętnościach, głębsze odczuwanie, bycie bliżej własnego JA 💙
Nie było mnie tutaj dłuższą chwilę. W ostatnich miesiącach dużo się działo, musiałam zatrzymać się, dać sobie przestrzeń na pomyślenie, skupienie, na odpoczynek. Od jakiegoś czasu czuję, że jestem na etapie mojej osobistej transformacji. Zmiany na poziomie emocjonalnym, na płaszczyźnie samoświadomości. Jak każdy człowiek mam w życiu różne etapy, odczuwam bodźce, które skłaniają do refleksji, weryfikacji, a potem do działania. Ostatnio na profilu Strefa ciszy – Blog na Facebooku napisałam: Etapy życia, nastroje, powody, sytuacje. To w dużej mierze warunkuje nasze nastawienie do otaczającej rzeczywistości. Przepuszczamy wszystko, co widzimy, słyszymy przez nasz osobisty filtr. Dlatego tak ważne jest przyglądanie się własnym emocjom, odczuciom. Dbanie o siebie, swój spokój ducha. Akceptacja różnorodnych emocji. Utulenie i wyrozumiałość dla samych siebie. Bo to w głowie zaczyna się szczęście albo jego brak…
“Naprawdę zaczynam lubić ciszę. Została moją sojuszniczką. Rzeczy dzieją się w ciszy. Jeśli nie pozwolisz, żeby cię raniła, może uczynić cię silniejszą, zostać twoją niemożliwą do przebicia tarczą”. Amber Smith. Cisza poranka, kiedy powieki jeszcze przymknięte. Za oknem deszcz szumi miarowo. Jakby chciał powiedzieć – nie musisz się spieszyć. Odkrywam w sobie coraz większą więź z naturą, jej rytmem, któremu się poddaję. Czerpię radość z tych chwil. Obserwacji. Zamyślenia. Zachwytu…
Tak, jestem w takim momencie, kiedy poświęcam sobie więcej uwagi. Dojrzewam, dorastam. Jako kobieta dojrzała mogę z pełną świadomością powiedzieć, że cały czas uczę się życia.
„Nowe życie nie zaczyna się od zmiany otoczenia, tylko od zmiany perspektywy”. Agnieszka Jucewicz
Punkt zwrotny.
Bodziec, powód, stymulator do zmiany czyli cytując SJP PWN: “czynnik powodujący powstanie, działanie lub rozwój czegoś”. Każdego porusza coś innego. Co innego inspiruje do rozwoju osobistego, duchowego. Czasem są to ważne momenty, radosne etapy, a czasem trudne sytuacje, bolesne doświadczenia. Bodźce, które silnie motywują, by żyć pełniej, bardziej świadomie, by dobrze czuć się ze sobą w swoim własnym życiu 🌷 Wtedy pojawia się taka wewnętrzna potrzeba wzmacniania i poprawiania relacji z samym sobą.
I to jest w życiu piękne, że każdego dnia możemy nauczyć się czegoś nowego, odkryć, jakie drzemią w nas moce. Co potrafimy zrobić z naszym życiem. Zaczynając od drobiazgów, budując nowe nawyki, zmieniając to, co niczemu na danym etapie życia nie służy. Bo nie o rewolucję tutaj chodzi. Nie trzeba wywracać swojego życia do góry nogami, zresztą po co? Ja jestem na etapie, w którym czuję, że moje życie weszło na właściwe tory. Etapami, następującymi po sobie zdarzeniami, doświadczeniami, miesiąc po miesiącu, rok po roku. Bo właśnie w taki sposób budujemy swoją dojrzałość. Osiągamy kolejne szczyty. I choćby dla kogoś był to tylko malutki krok, dla Ciebie może to być Twój osobisty Mount Everest… Pamiętaj, czasem wystarczy pokonać jakieś ograniczenie, zrobić coś, czego się obawiasz. Spojrzeć na siebie z innej perspektywy, przyznać się do czegoś przed samą, samym sobą, odważyć się.
Bo transformacja w moim odczuciu to właśnie odkrywanie swoich ukrytych lub nieznanych dotąd możliwości, innego oblicza, cech charakteru, osobowości, które zaczynają dochodzić do głosu w tym, a nie w innym momencie życia.
„Myśleć to co prawdziwe, czuć to co piękne i kochać co dobre — w tym cel rozumnego życia”. Platon
Odkryj siebie na nowo…
W takich przełomowych chwilach czujemy większą moc sprawczą. Odkrywamy to, co ważne, co możemy zrobić w kierunku spełnienia naszych marzeń. Z większą niż dotąd odwagą odrzucamy to, co nas uwiera, co przeszkadza, ogranicza. Odczuwamy niezwykłą siłę, która pozwala przekuć myślenie w konkretne działanie. Ja w mojej transformacji odkryłam w sobie potencjał, którego wcześniej nie wykorzystywałam. Zrozumiałam, że nie warto obawiać się, że trzeba szukać w sobie ukrytych możliwości. Czuję, że się zmieniłam. Mniej mówię, więcej słucham. Obserwuję, odczuwam. Każdego dnia staram się zrobić coś dla siebie. Częściej zwracam uwagę na swoje emocje. Uczę się je przyjmować. Wszystkie, bo przecież nie ma złych i dobrych emocji. Wszystkie są moje, potrzebne, każda z nich mnie kształtuje 🥀 Każda jest ważna.
“Nie ma nic bardziej ludzkiego niż emocje”. James Frey
“Człowiek powinien określać siebie przez emocje, przez to, co lubi, co go uszczęśliwia, sprawia mu radość”. Zygmunt Miłoszewski
Jestem bardziej wyrozumiała. Dla siebie. Bo dla innych byłam i jestem wyrozumiała, otwarta, empatyczna. Lubię zapatrzeć się w otaczający nas przyrodniczy świat. Skupiam wzrok na motylach, ptakach, owadach. Obserwuję ich zachowania, zwyczaje. To takie moje przerywniki. Momenty spokoju, wyciszenia. Tego nauczyłam się w naszym domu pod lasem. Tutaj zwolniłam. Czasem mam wrażenie, że coraz mniej się angażuję w to, co nie jest istotne, co nie wpływa na mnie, na życie moje i mojej rodziny. Unikam “nakręcania się”. Odpuszczam, kiedy czuję, że nie warto. Rezygnuję z małych walk. Mniej we mnie chęci porównywania się z innymi. Więcej samoakceptacji, świadomego bycia. Wewnętrznego spokoju. Więcej wiary w dobre zdarzenia, w sens wszystkiego, co się przydarza.
Czasem myślę, że to przychodzi z wiekiem. A czasem, że te przełomowe chwile są w życiu tym, co budzi w nas nieodkryte dotąd pokłady umiejętności, pasji, samoświadomości, umiejętności odpuszczania, dokonywania dobrych wyborów. Zachęca do refleksji, weryfikacji. Mniej żałuję, uczę się nie rozpamiętywać. Wiem, że każdy dzień nas czegoś uczy, kształtuje. Sukcesy i popełnione błędy. Radości i smutki, trafione i chybione decyzje. Wszystko jest po coś. Bez wyjątku 🍀
I wiem, że nie warto się zatrzymywać. Niezależnie od sytuacji, trzeba próbować. Po trochu, po kawałku. A jak się nie uda, to odpocząć, a potem spróbować znowu. Każda taka próba jest małym zwycięstwem. Kształtuje nas, rozwija. A o to przecież w życiu chodzi. By sobie zaufać. Ruszyć śmiało przed siebie, być w drodze… Rozwinąć skrzydła jak motyl i wykorzystać swój czas. Wzrastać i być szczęśliwym. Po swojemu 🌱
“Drzewo tak grube, że jedna osoba nie może go objąć, rodzi się z patyczka cienkiego jak włos; budowę pagody, co ma dziewięć pięter, rozpoczyna się od pustaka; podróż tysiąca mil, zaczyna się od kroku”. Laozi
“Nie można tak ciągle liczyć na kogoś, że ten ktoś za ciebie zrobi wszystko, że weźmie za rączkę, poprowadzi na gotowe. Ty sam musisz w siebie wierzyć, sam próbować, nie oglądać się ciągle na innych. A że trzeba czasami zacisnąć zęby, no, to takie już jest życie. Samo nic nie przychodzi, wszystko trzeba zdobywać”. Marek Hłasko
-
Życie na wsi. Co zyskałam emocjonalnie i duchowo?
Do napisania tych przemyśleń skłonił mnie początek roku, kolejnego już, spędzonego w naszym domu pośród lasów i jezior 🌲 🌲 Daleko od Warszawy, od wielkich miast. Miejscu, w którym poznaję siebie, trochę od nowa, z innej strony niż dotychczas.
Jestem świadomą siebie kobietą, przywiązuję dużą wagę do swojego wnętrza, emocji. W życiu kieruję się intuicją, wrażliwością, mam niesamowite pokłady empatii. Moje życie w mieście to wiele lat spędzonych pośród ludzi. Nauka, praca, obowiązki, przyjaciele, podróże. Czas płynął szybko, dzień do dnia był podobny, choć zdecydowanie ten etap wniósł dużo dobrego w moje życie. Wiele się nauczyłam, ukształtowałam osobowość, spojrzenie na otaczający mnie świat.
Jednak w życiu człowieka przychodzi moment, gdy zadaje sobie pytanie czy to, gdzie się znajduje, jest dla niego dobre, rozwijające, daje satysfakcję, perspektywy. Po ludzku cieszy, rozwija. Czy chce się tu zostać?
I w naszym życiu przyszła taka chwila. Oboje poczuliśmy i zdecydowaliśmy, że trzeba iść dalej. W miejsce spokojne, blisko przyrody, tam, gdzie rytm życia kształtuje natura. Rozpocząć nowe życie na wsi 🏡
Bartek od zawsze kochał przyrodę, wychowywał się blisko lasów i rozlewisk. Napędzany pasją spędzał całe godziny i dni na leśnych ścieżkach, polanach. W pobliżu jezior, zagajników, łąk i rzek. Z aparatem w ręku przemierzał dzikie zakątki przyrody, by przyglądać się życiu ptaków, owadów, zwierząt. Czerpać energię z obcowania z naturą. Fotografował ten, coraz bardziej unikalny świat, regenerował siły, nabierał zdrowego dystansu 🦨🦅
Ze mną było inaczej. Poznawałam przyrodę podczas wakacji. Wyjazdy do babci na wieś, na obozy, kolonie, a potem samodzielne wypady. Góry, jeziora, morze. Jednak z dziką naturą, zakątkami sporadycznie odwiedzanymi przez człowieka, raczej nie miałam kontaktu. Zmieniło się to, gdy poznałam Bartka ❤ To On pokazał mi ten tajemniczy i niesamowity świat, zaprowadził w miejsca, gdzie słychać tylko szum drzew, wiatr i ciszę. Tam, gdzie słońce odbija się w lustrze wody. Mchy, wrzosy i trawy porastają okolicę, a pod stopami czuć piach, trawę, gałęzie. Przed oczami przebiegały leśne zwierzaki, a ja z niedowierzaniem pytałam: – Widziałeś? To był jeleń, prawdziwy! 🐾 Bartek był (i jest 😘 ) dla mnie przewodnikiem po leśnych ostępach, odkrywa przede mną uroki tych miejsc, uczy świadomego przebywania blisko wszechobecnej natury. Dlaczego to wszystko piszę? Bo chcę, żebyś zrozumiała, zrozumiał jak wielkim krokiem i zmianą mentalną była dla mnie przeprowadzka z Warszawy do zacisznej osady pośród lasów i jezior. Do naszego domu na wsi.
Czy tego potrzebowałam?
Zdecydowanie tak 😊. Dotarłam do etapu, kiedy zaczęłam odczuwać wielką potrzebę wyciszenia, wyjścia z ram, zawodowych nakazów, zakazów, wiecznie dzwoniącego telefonu czy przychodzących maili. Wszystko było na już. A z wiekiem, jak wiadomo, wzrasta zapotrzebowanie na… ŚWIĘTY SPOKÓJ. Jeszcze na tyle młoda, że miałam siłę, energię i ochotę na nowe. Z drugiej strony dużo już przeżyłam, doświadczyłam inspirujących wyzwań, poznałam ciekawych ludzi, skorzystałam z uroków i przywilejów wielkiego miasta.
Poczułam, że to dobry czas, by spróbować czegoś zupełnie innego. Dać się ponieść marzeniu o kawałku własnej przestrzeni. Oboje pragnęliśmy zamieszkać we własnym domu na odludziu i bardzo wspieraliśmy się w tym dążeniu. Tak, by zrealizować wszystko, jak dla nas najlepiej. W myśl prostej zasady:
“Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To jest nasz dom”. Gary Snyder
Co zyskałam?
- Przestrzeń ~ nie tylko fizyczną, związaną z domem, ogrodem, otaczającym lasem. Zyskałam przestrzeń duchową. Poczułam nowe pokłady miejsca na to, co przede mną. Przewietrzyłam umysł. Puściłam wolno wiele spraw z przeszłości. To, co mnie wstrzymywało, zabierało cenną energię . Zyskałam dużo więcej intymności. Już nie spotykam tabunów ludzi w przejściu podziemnym czy w metrze. Nie tłoczę się w autobusie, nie słyszę ciągłych rozmów i hałasu miasta. To bardzo pozytywnie wpłynęło na moją psychikę. Szybko doceniłam dar nowej przestrzeni na swoje własne emocje, odczucia, przemyślenia. To bardzo oczyszczające doświadczenie i swojego rodzaju medytacja. Można zapatrzeć się w horyzont, w rozgwieżdżone niebo ✨ Daleko przed siebie…
- Porządek w głowie ~ wraz z nową przestrzenią przyszedł porządek w myślach. Tutaj dużo łatwiej skupić się na swoich potrzebach emocjonalnych. Zaobserwować co jest dobre, co sprzyja. Można się zatrzymać, poukładać myśli. Zareagować, gdy zaczynają pędzić i wymykać się spod kontroli 😉 Spełniłam swoje wyczekiwane marzenie, zaczęłam pisać bloga. Pasja, która zdecydowanie sprzyja uporządkowaniu tego, co w głowie, twórczej refleksji i przelaniu ich na przysłowiowy “papier”.
- Spokój ducha ~ poczułam lepszy kontakt sama ze sobą. Zawsze uczyłam się słuchać swojego wnętrza, swojej intuicji. W pędzie i nadmiarze bodźców trudniej było usłyszeć, co podpowiada umysł i serce. Tutaj mam pole do szukania odpowiedzi, spokojnych decyzji, przemyśleń. Kontakt z naturą dobrze robi, uspokaja, pomaga spojrzeć z właściwym dystansem. Patrzenie z bliska na zwyczaje przyrody, życie zgodnie z jej cyklami wycisza, daje poczucie harmonii. Ustawia we właściwych proporcjach.
- Równowagę ~ między tym, co muszę, a tym, co chcę. Tutaj nie biegnę co rano do pracy, choć mam swoje obowiązki i trzymam dyscyplinę 😍 Zyskałam równowagę ducha, której człowiek szuka, będąc w przysłowiowym oku cyklonu nadmiernych oczekiwań, natłoku terminów, wyśrubowanych zasad. Mogę poświęcić należny czas i uwagę wszystkiemu, co dla mnie ważne. Więcej przyglądam się temu, co odczuwam, jak reaguję. Poszukiwanie równowagi jest procesem i nie da się jej odnaleźć raz na zawsze. A tutaj mam sprzyjające warunki, by nie zgubić tego, co już odnalazłam i szukać, czego potrzebuję.
- Czas ~ mam go więcej, bo inaczej nim zarządzamy. W domu na wsi jest dużo zajęć. Spraw, które trzeba skoordynować, załatwić. Wrodzone umiłowanie samodzielności tutaj zostało zastąpione współpracą. Wspieraniem się, wzajemną pomocą. Oboje mamy umiejętności potrzebne do życia w takim miejscu i razem dużo łatwiej i przyjemniej robić wszystko, co potrzeba. Wróciłam do zapomnianych pasji, zaczęłam malować na płótnie. Rozwijam się kulinarnie 🥐 Tutaj na co dzień nie jemy fast foodów 😀
- Nową siłę ~ by iść nadal za marzeniem, nie osiadać, nie poddawać się, jak pojawiają się trudności, przeszkody. Gdy człowiek otworzy się na zmiany, da się ponieść pragnieniu zrealizowania czegoś, co na pierwszy rzut oka wydaje się rewolucją w życiu (a przeprowadzka do domu na odludziu taką może się wydawać 🙈 ), zyskuje dużo nowej energii, wiary we własne siły i możliwości. Nic tak nie wzmacnia, jak wyjście ze własnych pieleszy i duży krok w nieznane i nieprzewidywalne.
- Nowe umiejętności ~ czyli rozwój. Na poziomie wiedzy, nabytych umiejętności, poznania swoich możliwości, odkrycia nowego potencjału. “Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono”, pisze Wisława Szymborska w jednym ze swoich wierszy. I dużo w tym prawdy. Dlatego tak ważne, by dla własnego zadowolenia i rozwoju dać sobie szansę poznania tego, co jeszcze w nas drzemie.
- Poczucie panowania nad własnym światem ~ więcej swobody w decydowaniu o własnym życiu. Planowanie, trzymanie ręki na pulsie, ale też więcej luzu. Można coś przesunąć w czasie, dobrać inny sposób na uzyskanie satysfakcjonującego efektu. Kreatywność, elastyczność i szeroka wyobraźnia mile widziane 💚 Otwartość i spokojne reagowanie są tutaj sprzymierzeńcem. Nic na siłę. No i nikt Ci nad głową nie stoi… To ogromny komfort.
Mogłabym pisać i pisać, ale zostawię sobie coś w zanadrzu na inne blogowe wpisy 🖋 Pewnie niejedna, niejeden z Was rozważa zmianę miejsca do życia. To zawsze jest poważna decyzja i niesie za sobą nowe wyzwania, dobrodziejstwa i niewiadome. Na wszystko przychodzi właściwa pora. Dlatego warto przyglądać się życiu, być czujnym i podnieść kotwicę we właściwym momencie ⚓
“Przyjmij tempo natury: jej sekretem jest cierpliwość”. Ralph Waldo
-
Czas… to wszystko, co masz.
“Życie ludzkie jest zbudowane z czasu. Nasze dni, nasza zapłata mierzone są w godzinach, nasza wiedza wyznaczana jest przez lata. Chwytamy w ciągu dnia kilka minut na przerwę na kawę, a potem czym prędzej biegniemy do biurek, spoglądamy na zegarek, żyjemy od jednej wizyty do drugiej. Mimo to, nasz czas kiedyś się kończy i w głębi duszy zastanawiamy się, czy przeżyliśmy dobrze te wszystkie sekundy, minuty, godziny, dni, tygodnie, miesiące, lata i dekady. Wszystko wiruje wokół nas – praca, rodzina, przyjaciele, kochankowie… chciałoby się krzyknąć “STOP!”, rozejrzeć się wkoło, zmienić porządek paru rzeczy, a potem ruszyć znowu”. Cecelia Ahern, Na końcu tęczy
Czas płynie, z każdą sekundą przesuwamy się w stronę przyszłości, zostawiając przeszłość za sobą. Ważne, by uczyć się dobrze wykorzystywać czas, który jest nam dany. Cenić chwile naszego życia. Na co dzień nie przywiązujemy do tego wagi, czas biegnie, a my robimy swoje. Dobrze jest jednak uświadomić sobie jak wartościowym prezentem od losu dysponujemy i jak wielkie pokłady możliwości są w nim ukryte 💚
“Zabłąkana w tłum, zaplątana w czas”.
Zapatrzeni w telefony, w planery, harmonogramy. Pilnujemy czasu, godzin, umówionych spotkań. Przyspieszamy kroku, coraz prędzej pokonujemy dystanse. Kiedy ostatni raz usiadłeś na ławce i spojrzałeś przed siebie? Popatrzyłeś na liście pod stopami, na niebo nad głową? Przystań się na chwilę, przeczekaj choć jedno przysłowiowe okrążenie w tym biegu po wszystko. Dla siebie. Wiem, że trudno się zatrzymać, bo masz obowiązki, ustalone godziny, zobowiązania. Nikt nie chce zaczekać, każdy rości sobie prawo do Twojego czasu. Prawda jest taka, że dużo zależy od Ciebie. Wyznaczanie priorytetów i tzw. “krótka lista” zadań. Bo doba nie jest z gumy i nie warto upychać w niej wszystkiego, co się da 🙂 Odpuść sobie, zwolnij wtedy, gdy tracisz z oczu cel i już nie wiesz, po co tak naprawdę biegniesz. Odpuść sobie i żyj. Trzymaj się swoich priorytetów, sam wyznaczaj trasę i tempo tej wędrówki.
Szukaj swoich zacisznych miejsc…
“Przyszliśmy nad morze, bo tu się czas zatrzymuje. Po to się przecież przychodzi nad morze; pod naporem wielkiej przestrzeni zegarki przestają działać, znikają kwadranse i godziny. Mamy wrażenie, że wyszliśmy ze swojego życia, zachowując jedynie podgląd długofalowych produkcji naszych losów”. Anna Janko
Dla mnie miejscem, gdzie zwalnia czas jest brzeg morza. Tam wszystko zyskuje inne proporcje. Mam szansę spojrzeć na siebie, swoje sprawy i życie z innej, bardziej spokojnej perspektywy. Patrzenie w horyzont, bezmiar wody, tą moc, która kłębi się w falach, nabieram nowej energii, łapię równowagę. Ty zapewne też masz swoje “oazy spokoju”, miejsca, w których zapominasz o wielu dręczących Cię sprawach, odpoczywasz, resetujesz umysł. Wracaj tam. Na ile możesz szukaj takich przestrzeni. Nawet siedząc w domu można przekierować umysł w miejsca przyjazne harmonii i wyciszeniu. Możesz np. zaglądać na mojego bloga 💝 Tutaj zawsze znajdziesz przytulny i przyjazny Ci kawałek przestrzeni, dobre słowo, inspirację.
To Twoje życie.
Mówią Ci co masz jeść, ile spać, jak spędzać wolny czas. Jak urządzić mieszkanie, gdzie spędzić wakacje. Co wypada, a co nie, jak iść z duchem czasu, aby nie zostać w tyle. Idź swoją drogą… Nikt za Ciebie życia nie przeżyje, nie wybierze, nie znajdzie tego, co dla Ciebie najlepsze. Wystarczy trochę odwagi i wiary we własne siły. Zaufaj swojej intuicji, swoim wyborom. Idź za głosem serca… Obserwuj dokąd prowadzi Cię los, bo czasem to życie za nas dokonuje zwrotów i skręca w inną stronę niż ta, jaką sobie zaplanowaliśmy. Jeśli tak się stanie, nie neguj tego od razu. Poczekaj, oceń. Spróbuj zrozumieć sens tych zdarzeń.
Często dopiero po jakimś czasie okazuje się dlaczego coś nas spotkało, jaki miało to wpływ na naszą życiową drogę. Czego nas to nauczyło, dokąd zaprowadziło. Otwartość wobec życia to wielka umiejętność, wzmacnianie w sobie świadomości, pogłębianie tajemnicy przeznaczenia otwiera nas na nowe, często lepsze scenariusze 🍀
Może Ci się spodobać
Trudne początki… roku.
Jak dobrze wyglądać w domu.
Nie musisz o wszystko walczyć.
-
Nie musisz być idealna.
“Nie musisz być doskonała. Nie musisz udowadniać całemu światu, że jesteś najlepsza, bo świat i tak będzie cię wciąż lubił. Nie za to co robisz i nie za to, że jesteś bezbłędna, tylko za to, że jesteś”. Beata Pawlikowska
Otaczająca nas rzeczywistość wysyła nam sygnały, że być idealnym, to znaczy być zwycięzcą, wygrywać w wyścigu po zauważalność, popularność, po sukces. Mamy jeść zdrowo, wyglądać bez zarzutu, ćwiczyć, podróżować, dobrze wychowywać dzieci, być kobietą wszechstronną, matką, żoną doskonałą. A co tak naprawdę znaczy być idealną?
Idealna czyli jaka?
Moim zdaniem nijaka. Bo nie ma ludzi idealnych. Coraz więcej wokół nas wyimaginowanego świata, ludzi sztucznie kreowanych przez media. Osób, które prezentują swoje “idealne” sylwetki, sukcesy i osiągnięcia, nienaganne stroje, mieszkania jak z żurnala. Gdzie w tym wszystkim jest indywidualność, gust, zamiłowanie do niepowtarzalności, swojego stylu. No właśnie. Nie musisz być idealna 🙂 “Jesteś fajną osobą ze wszystkimi potencjalnymi usterkami, pomyłkami i obciachem”. Beata Pawlikowska
To Twoje życie.
I Ty wybierasz jaka jesteś, którą drogą pójdziesz. W co się ubierzesz i co zjesz. Oczywiście warto się inspirować, uczyć, poznawać bieżące trendy, nowinki, ale trzeba w tym wszystkim zachować własne “sito”, które oddzieli bezsensowną walkę o podium od aspiracji, rozwoju, zmiany na lepsze. Stawianie sobie poprzeczki coraz wyżej i wyżej doprowadzi najpewniej do frustracji, rozczarowania, zniechęcenia. Wymagaj od siebie, ale nie zatrać się w tym “biegu po idealność”. Masz prawo do słabości, do błędów, do bycia zmęczoną. Nie zawsze musisz od razu zrobić wszystko, co masz w planach. Nie obarczaj się ilością zadań, nie śrubuj terminów. Spójrz w lustro i uśmiechnij się do swojego odbicia, zasługuje na to ❤
Nie wszystko złoto, co się świeci.
Pamiętaj o tym zawsze. Nie ma kobiet idealnych. Każda jest inna, ma swoje zalety i wady, kompleksy i zastrzeżenia do siebie samej. To, że się do tego nie przyznaje, to nie znaczy, że to nie istnieje. Zdjęcie można wyretuszować do granic możliwości, zrobić ustawkę, zaaranżować. To, co widzisz w mediach, często mija się z prawdą. Nie każda kobieta ma talię osy, długie nogi, idealną cerę i burzę włosów, które błyszczą i falują na wietrze 😉 Zaakceptuj siebie, swoje ciało. Bo ono jest Twoje, jedyne, jakie masz. Dbaj o nie, o jego zdrowie, kondycję. Zmarszczki można nieco zamaskować, figurę podkreślić strojem. Wyeksponować swoje zalety, ukryć niedoskonałości. Twarz rozjaśnić uśmiechem i błyskiem w oku 🙂
“Bo w życiu nie chodzi o to by być idealnym. Chodzi o to by być szczęśliwym.
Nieperfekcyjna i niepowtarzalna.
Dążenie do perfekcji samo w sobie nie jest niczym złym. Ma w sobie coś z wyzwania, motywacji, rozwoju osobistego. Ważne, żeby pozostać sobą. Bo wtedy jesteś prawdziwa, wiarygodna, pozytywnie odbierana przez otoczenie i zadowolona z siebie. Nienaganność, perfekcja w nadmiarze – ogranicza. Zabija potencjał, kreatywność, indywidualne predyspozycje. Życie przestaje być przyjemnością, a staje się konkursem, w którym próbujesz zająć jak najwyższe miejsce. Zaczynasz upodabniać się do koleżanek, celebrytek, aktorek. Bezrefleksyjnie zbliżasz się do utraty własnej osobowości, stylu. A po co? Czy naprawdę tego potrzebujesz do szczęścia? Nie musisz wyglądać jak milion dolarów, żeby przyciągnąć uwagę. Akceptując siebie wysyłasz do otoczenia sygnał o swojej atrakcyjności i niepowtarzalności. Bądź szczera i niedoskonała, w tym tkwi Twoja siła i moc.
-
Z wiekiem zrozumiałam…
Każdemu z nas przybywa lat, a z każdym rokiem i kolejnym doświadczeniem, zyskujemy też wiedzę o życiu, o sobie, o tym czego nam potrzeba i co tak naprawdę jest ważne. Bo w “życiu nie ma błędów, są tylko lekcje”. Jestem zwolenniczką tej zasady. Każda sytuacja, która nas spotyka, osoba, z którą zetknął nas los, wniosła coś do naszego życia. I nawet jeśli nie mamy z tego powodu najlepszych wspomnień lub poczuliśmy się zranieni, to nauka zabrana z tego doświadczenia jest cennym zasobem, z którym idziemy w dalszą drogę 🙂
“Co myślisz, to tworzysz. Co tworzysz, tym się stajesz. Czym się stajesz, to wyrażasz. Co wyrażasz, tego doświadczasz. Czego doświadczasz, tym jesteś. Czym jesteś, to myślisz. Koło się zamyka”. Neale Walsch
Ucz się na swoich doświadczeniach.
Z wiekiem zrozumiałam, że nic nie jest dane nam na zawsze. Na czele z życiem. Jesteśmy tu na chwilę, dostaliśmy swój czas i warto z tego czasu jak najlepiej korzystać. Żyj na swoich zasadach, na pewno masz swój zbiór wartości, któremu jesteś wierny. Modyfikujesz go, co jakiś czas uzupełniasz, skreślasz jakieś punkty, tym samym tworzysz sobie zbiór zasad, które są fundamentem Twojego życia. Wskazówką, dobrym wyznacznikiem. I korzystaj z tych mądrości. Nawet wtedy, gdy rzeczywistość próbuje nim chwiać, nawet mocno.
“Tak naprawdę liczy się doświadczenie. Przez cały czas dzieją się rzeczy, których człowiek się nie spodziewa. Takie, które zupełnie mogą odmienić twoje życie, twoje myśli o tym, czego pragniesz, o tym, kim jesteś. Rzeczy, które sprawiają, że musisz na nowo wszystko przemyśleć i chociaż czasami wydaje się z początku, że to wcale nic dobrego okazuje się, że to coś lepszego niż można by sobie wyobrazić”. J. Lynn
Bądź dobrym człowiekiem.
Czyń dobro, nie rób nic przeciwko drugiemu człowiekowi. Nie warto. To Ty zostaniesz z poczuciem winy, oczywiście jeśli masz na tyle przyzwoitości, żeby się przyznać przed sobą, że robisz źle. Człowiek z natury jest dobry. Często sytuacje, których doświadcza zmieniają go na gorsze, powodują, że nie potrafi myśleć logicznie. Mści się na własnym zdrowiu za głupotę innych. Przeczytałam kiedyś te słowa i od tego czasu staram się panować nad swoimi emocjami, nie robić nic w odwecie, nie oceniać, nie wyciągać pochopnych wniosków. Jeśli tylko potrafię zachowuję powściągliwość, spokój. Często sytuacje same się wyjaśniają, nie potrzeba gmatwać, stawiać na ostrzu noża. Wypowiadać słów, które ranią, których nie można cofnąć.
Nic na siłę.
Czas nauczył mnie, że nie warto na siłę utrzymywać niektórych relacji. Trzymać się ludzi tylko dlatego, że nie wypada odejść, rozluźnić więzów. Ludzie się zmieniają. Każdy z nas na kolejnych etapach życia potrzebuje czegoś innego, zmieniają się okoliczności, coś się kończy, a coś zaczyna. Puść wolno to, czego nie potrzebujesz, co stało się bardziej obciążaniem niż wartością. Bez wyrzutów sumienia i żalu. Wszystko ma swój czas. Nie zabiegaj o uwagę tych osób, które nie chcą Ci jej dać. Nie pukaj do wszystkich drzwi. Z wiekiem nauczyłam się wybierać. Trzymać się tego, co dla mnie ważne. Doceniam przyjaźnie, nawet jeśli nie spotkam się z kimś często, bo drogi się rozchodzą, ale nie poświęcam swojego czasu ludziom, dla których jestem lub byłam przerywnikiem. To bez sensu.
Nie bierz wszystkiego do siebie.
Nie warto. Z upływem czasu nadal się tego uczę. Po co trwonić swoją energię, narażać spokój i zdrowie na przerabianie w głowie tego, co nam się wydaje, że ktoś coś pomyślał, zrozumiał, zrobił. Uwierz, połowa z wydarzeń i ich sens to Twoja interpretacja przefiltrowana przez pryzmat Twoich doświadczeń, często tych negatywnych. To pochodna zaniżonego poczucia własnej wartości, niepewności, nadmiernego poziomu odpowiedzialności za wszystko i za wszystkich. Wrzuć na luz, zdystansuj się i nie interpretuj każdego zachowania na swoją niekorzyść. Nie obarczaj winą. Inni też kształtują Wasze relacje, mają swoje “za uszami, co rzutuje często na ich zachowanie wobec Ciebie.
Uwierz w siebie.
Każdy kolejny rok mojego życia pokazuje mi, że wiara we własne siły i umiejętności jest podstawą sukcesów, tych małych i tych większych 🧡 To fundament wszystkiego, co robimy. Od tego zaczyna się spełnianie życiowych planów, realizacja marzeń. Idziemy przez życie z podniesioną głową. Mamy swoje zamierzenia, które realizujemy krok po kroku. łatwiej nawiązywać nam relacje z drugim człowiekiem, rozmawiać, pilnować tego, co dla nas ważne. Miej odwagę sięgać i cieszyć się z tego, co zrobisz, otrzymasz. Doświadczenie uczy i otwiera na nowe. Niczego nie przewidzisz, ale możesz rozważyć prawdopodobne scenariusze, posłuchać swojej intuicji, podjąć dobrą decyzję, wybrać po swojemu, wziąć odpowiedzialność za własne życie. Powodzenia 🍀
“Jesteśmy całkowitą sumą naszych doświadczeń”. Morrnah Simeona
